polichóralny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Berlioza. Znajduje się w tej muzyce wiele rysów wspólnych ze stylem francuskiej wielkiej opery historycznej (Meyerbeer), Potępienie Fausta posiada jednak znacznie więcej cech symfonicznych — efektowność jego polega bardziej na bogactwie i blasku partii orkiestralnych i chóralnych niż solowych. Na szczególną uwagę zasługuje świetny polichóralny fragment finałowy (pandemonium) oraz inwokacja Fausta do natury, śmiałością harmonii wyprzedzająca znacznie epokę, w której Berlioz tworzył swe dzieło — zapowiadająca już w pewnym stopniu późniejsze zdobycze impresjonistów...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kański, Józef 1968. Przewodnik operowy, wyd. 2, Kraków : PWM
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.