pojedynkarz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) i przysłuchując się rozmowom. Traf chciał, że się zbliżył do grona mężczyzn rozmawiających we drzwiach gabinetu wychodzącego na salę. Głównym oratorem był sam major Rębowicz, zawołany pojedynkarz, lubiący przedrwiwać głośno ze wszystkich i z każdego z osobna, a przedrwiwać bez obawy, gdyż zaufany w zręczność w strzelaniu, znaną ze smutnych przykładów na kilku młodych ludziach, których na tamten świat wyprawił—brał różne osoby na fundusz i wzbudzał homeryczne śmiechy w otaczających go...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Siemieński, Lucyan 1881. Dzieła. T. 7, Warszawa : Nakł. i Druk. J. Ungra
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.