pojednawca

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) W chęci zachowania pokoju i zgody, mimo źe matka jego i krewni odrzucali warunki pojednania się, nie pragnął niczego, tylko choćby z własną stratą zezwolić na układ polubowny. Prosił mię na wszystko, abym był pośrednikiem i pojednawcą ostatecznym; uczyniłem co chciał, i w tym delikatnym charakterze pojechałem zaraz do państwa Gasztołdów. Przyznaję się, że do drugiego, jeszcze delikatniejszego poselstwa sam sobie dałem upoważnienie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Siemieński, Lucyan 1881. Dzieła. T. 7, Warszawa : Nakł. i Druk. J. Ungra
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.