podgardle

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) rzał do czegoś znanego, obcego. Wszakże z drugiej strony Ziemiaństwo uważane w tym kierunku, jakiego się trzymała szkoła klassyczna, jest najwykończeńszą pracą, w której można spotykać miejsca prawdziwie ogniem natchnienia pisane, szczególniej niektóre apostrofy i ustępy o rassie koni i wołach — rysunek byka po mistrzowsku skreślony: „Na ich czele poważnie idzie wódz wspaniały, Tocząc się jak ogromny obłom siwej skały, Gruby kędzior pochmurne czoło mu zakrywa, W grubych marszczkach podgardle do goleni spływa; Bądź rogiem się zastawia, bądź krzywy zez toczy, Pasterz zbrojny kosturem nie śmie zajść mu w oczy; Przygłuszonym pomrukiem liczne wiedzie stada, I jak szeroka przestrzeń, tak szeroko włada.”...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Siemieński, Lucyan 1881a. Dzieła. T. 3-4, Warszawa : Nakł. i Druk. J. Ungra
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.