plemienno-językowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) stwierdza, że są wszystkie paene similes). Można by przypuszczać, że gdyby wówczas były się znalazły warunki polityczne do połączenia nie tylko Polaków i Czechów, ale i innych plemion lechickich i łużyckich w jedno państwo (jak o tym zamyślał Bolesław Chrobry), rozwój językowy tych wszystkich szczepów byłby poszedł w kierunku nie rozbieżnym, ale dośrodkowymi, i dziś mówilibyśmy wszyscy jednym wspólnym zachodniosłowiańskim językiem, którego nazwa i zasadnicze rysy charakterystyczne byłyby zależały od tego, gdzieby było się ustaliło główne centrum polityczne i kulturalne tego wspólnego państwa. Skoro jednak rozwój historycznopolityczny poszedł w kierunku odmiennym, odśrodkowym, poszczególne grupy plemienno-językowe zachodnio-słowiańskie, a w szczególności grupa plemion polskich i czeskich, skupiły się około odrębnych ośrodków państwowych i kulturalnych i rozwinęły się w odrębne narody, posługujące się coraz bardziej w ciągu wieków konsolidującymi się, ale i oddalającymi się od siebie w budowie językami narodowymi...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Lehr-Spławiński, Tadeusz 1954. Rozprawy i szkice z dziejów kultury Słowian, Warszawa : Pax
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.