pedantyczno-profesorski

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Uważał nie bez słuszności, że prawo do pisania historii mają przede wszystkim ci, którzy ją sami przeżyli, a częściowo i współtworzyli, jako mężowie stanu i żołnierze. Stąd ów ton wyższości, który dźwięczy u Polibiusza ilekroć przyjdzie mu mówić o pracach tych pośród jego poprzedników, którzy byli tylko książkowymi uczonymi. Zabawne, że właśnie krytykując tych profesorów wpada sam w ton pedantyczno-profesorski, bo poza tym księgi jego mają ton poważnego, urzędowego, trochę bezbarwnego referatu...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Znak - Znak (Kraków)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.