parodyjny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) XV i początku XVI w. Mamy tu na myśli, poza Villonem, takich pisarzy, jak współczesny mu prawdę Henri Baude, jak nieco młodszy Guillaume Coquillart, który ze względu na swój realizm i zacięcie satyryczne zasługiwałby, naszym zdaniem, na większą niż dotąd uwagę historyków literatury, jak piszący już na przełomie wieku Pierre Gringore, jak wreszcie Roger de Collerye, autor wdzięcznych, choć nie zawsze oryginalnych, rondeaux i monologów. Zbliżony styl mają wr swych utworach parodyjnych i komicznych dwaj „grands rhétoriqueurs“ — Jean Molinet i André de la Vigne. A poza tym oczywiście cały anonimowy teatr świecki: farsy, sotties, moralitety, monologi dramatyczne itp. Odnajdujemy tu to samo słownictwo i frazeologię, obrazowe wyrażenia i metafory, ekspresywne onomatopeje, aliteracje i nagromadzenia synonimów", ten sam ton niewymuszonej gawędy i rozmowy, właściwy niższym rodzajom literackim i odbiegający znacznie od abstrakcyjnego, naszpikowanego latynizmami stylu literatury filozoficznej, dydaktyczno-moralnej, a nawet i części liryki5. Ten koloryt styli...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
KNeof - Kwartalnik Neofilologiczny (Wa­­­r­­­­­­­­sza­­wa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.