parnota

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Przesuwa się również i nasz czas górski i słońce wisi już nad Turbaczem, gdy z ciemnych ostępów Kudłonia dźwigamy się na grzbietowe jego polany. Po parnocie w gąszczach parowu, nie można dość nadyszeć się świeżego podmuchu wysoczyzny. Oczy zachwycają się czymś, co nie mieści się w zmyśle wzroku, czymś, dla czego wszystkich zmysłów za mało i co zmysłom równocześnie przeczy. Tatry na południu, nad grzbietem Przysłopu i Kiczory, nie mają nic z gór realnych. Bliższe są snu bez marzenia, przeźroczystemu dymowi, światłu bez blasku, błękitnej mgle w powietrzu, które pachnie chłodem, zielenią, mlekiem i spalonym drzewem na ognisku...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wierchy - Wierchy (Kraków ; Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.