parkur

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) je mogli jeszcze uchodzić za młodych. Metalowym kantem objęty daszek czapki, przesłaniający mu wierzch twarzy, nagle przywiódł na pamięć Agacie wojskowy charakter ich drugiej, „niepodległej“ miłości. Przewionęły z tamtej epoki młode ułańskie profile, pochylone nad nagimi karkami koni wyciągniętych w przyziemnym galopie, zielone tło skoków na parkurze... Musiała go przecież pokochać na inny zupełnie sposób, odkąd brząkał szablą i cicho podzwaniał zbędnymi ostrogami. Osłupiała wówczas od nadmiaru tej egzotyki, która wtargnęła nagle w obręb ich życia, nie mogła się po prostu dość nadziwić...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Nałkowska, Zofia 1956. Pisma wybrane. T. 1-2, wyd. 2 rozszerz., Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.