ośmiewać się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) A jak kto przeżył, to się i odmienił z biegiem dni. Zachodziła do Magdy jak i dawniej Tereska. Ale teraz to już widać było, że ma niedobrze w głcwie. Skurczyła Się, zmarszczyła jak jabłko, kiedy je dzieci w ognisku pieką. Zestarzała się ponad swoje lata. A przecie zawsze ją cosik ku chłopcom kusiło. Śmiali się z niej, bo już przecie na babkę patrzyła. Ale ona zawsze, jak który szedł, chustkę sobie na głowie poprawiała, ośmiewała się ku każdemu bezzębnymi ustami, gadała. Jaki który, a co o którym powiadają, a który wesoły, a który zaś do tańca. I tak w kółko. Słuchała Magda, żeby się babsko mogło wygadać. Bo przed kim? Śmiali się...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wasilewska, Wanda 1955. Pisma zebrane. T. 1. Oblicze dnia. Ojczyzna. Ziemia w jarzmie, Warszawa : Wyd. MON
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.