oznajomienie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) verbo curabis reddere fidus interpres m. Dosłowni tłumacze i ich obrońcy najczęściej niesmaczność wykładów swoich starają się krasić i wymawiać wiernością nieodstępną oryginałowi; lecz nie zastanawiają się nad tym, że słowa też same we dwóch językach różnią się jednak między sobą, co do zupełności tożsamego znaczenia; nie uważają na to, że słowo nieobraźliwe w tekstowym języku (bo mu zwyczaj i tok mowy miejsca wszędzie dozwala) stać się może w tłumaczeniu obraźliwym dla ucha, obraźliwym co do przedmiotów, które w myśli wystawiać ma, bo jedno czasem słowo albo epitet, w jednym języku używane z przyzwoitością (gdy jest niewolniczo tłumaczone), całą myśl może spodlić, zmienić albo stać się martwym, nic nie znaczącym i często niepojętym w języku drugimIV. Co tu mówię o słowach, powiedzianym chcę mieć i o obrotach. Wnidźmyż teraz w zamiary tłumaczeń. Bierze się tłumaczący do pracy albo końcem oznajomienia ziomków swoich (nie rozumiejących języka oryginału) z dziełem, którego wybór czyni alboli też chęć go wiedzie spróbowania sił swoich i donosu talentu swego: w obu przypadkach użycie równych usiłków winien...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Balcerzan, Edward (wyb.) 1977. Pisarze polscy o sztuce przekładu 1440-1974. Antologia, Poznań : Wyd. Poznańskie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.