owianować

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) kolwiek — i harat mu w głowę. Potem, wciąż bez słowa, obrócił się ku drzwiom i wyszedł z izby, a wójt lamentującym głosem: — O, Boże na wysokim niebie! A cóż za cholera płanetna została po tej nieboszczce! Że też nie zabrała go ze sobą do grobu, tylko mnie nim owianowała, co mu aby muzyki we łbie, cygany, Zuwały... Całe psiarstwo wsiowe, przed którym strzec się musi człowiek, jak przed ogniem. A dopiero przedwczoraj dowiedziałem...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Morton, Józef 1980. Całopalenie. Powieść, Warszawa : LSW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.