ostrowidz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Jedną z nich, czwartą z księgi piątej, pisze on Na tych, co cudze sprawy widzą, swoich nie baczący ale słuszniej podobno mógł ją był nazwać satyrą na samego siebie. Występuje w niej Censor Morum, surowy jak Cato, hiszpański inkwizytor, którego bystremu oku żaden grzech nie ujdzie, instygator koronny, który wszystkich oskarża, sokół i ostrowidz na cudze występki, kret na swoje: czy to nie jest istny obraz Opalińskiego? Czy to nie wojewoda poznański, poddający Szwedowi Wielkopolskę? nie ten bohater, pod...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tarnowski, Stanisław 1903. Historya literatury polskiej. T. 1-3, wyd. drugie, przejrz. i dopełn., Warszawa : Słowo
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.