ostensywno-opisowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) drugiego. Albo gdy zachowując charakter indywidualny, gramatyczne imię własne oprócz funkcji demonstratywnej pełni też deskryptywną, wiązaną na ogół z pozycją składniową orzecznika i przypisywaną imionom pospolitym; tego rodzaju podużycie rozpatrywałem w tymże paragrafie, analizując własności semiotyczne podmiotu Tadeusz w zdaniu Tadeusz nosił Kościuszkowskie miano na pamiątkę, że w czasie wojny się urodził. Z podobnymi wypadkami zetknęliśmy się w paragrafie piątym rozdziału drugiego, rozważając mieszaną, ostensywno-opisową funkcję takich nomina-omina, jak Raptusiewicz, czy takich nazw topograficznych, jak Mogiła lub Głodówka, przynajmniej w niektórych ich podużyciach. Albo wreszcie gdy gramatyczne imię własne jest w pewnych podużyciach — według jednej z możliwych interpretacji — orzecznikiem i w związku z tym traci charakter indywidualny na rzecz generalnego, czyli predykatywnego, traci własności deiktyczne na rzecz askryptywnych, czyli polegających na przypisywaniu czemuś pewnej cechy, słowem, nabiera charakteru, którym jakoby wyróżniają się imiona pospolite; wypadek ten był przedmiotem dyskusji w paragrafie piątym poprzedniego rozdziału, przy okazji analizowania wypowiedzi Ten człowiek jest Sokratesem. Z drugiej strony, omawiałem też wypadki,...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Pelc, Jerzy 1971. O użyciu wyrażeń, Wrocław etc. : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.