okolicznościowo-salonowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wiersz zapisany w sztambuchu Marii Szymanowskiej (Do M. S.) zamyka się poważniejszym akcentem przeświadczenia o sile ojczystego języka, który wśród obcego otoczenia zbliży go, prostego wieśniaka, do „królowej tonów”: (...) ty go powitasz uprzejmie, To twój dawny znajomy — to dźwięk polskiej mowy. (w. 11—12) Odrębny, dość wąski nurt twórczości okolicznościowo-salonowej Mickiewicza w tym okresie tworzą również dwa dłuższe wiersze, które już w tytułach ujawniają nie tylko główne motywy swego genetycznego uwarunkowania, ale także stylizacyjną świadomość nawiązywania do tradycji gatunków klasycystycznych. Jeden z nich — to...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Mickiewicz, Adam 1986. Wybór poezyj. T. 1-2, Wrocław etc. : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.