ogłupiacz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Nazywali tedy młodzi starego obskurantem i ogłupiaczem, a on ich zdrajcami i nowatorami, którzy snadź chcą z kozy zrobić jesiotra i przyczynić jej udręczeń. I stało się wielkie zgorszenie i rozdwojenie, przy którym koza schudła jak szczypa i beczała zaś głosem nieludzkim...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Prus, Bolesław 1954. Kroniki. T. 3, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.