ogień-kłótnik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) p. swój, por. łac. suus. swar, swarzyć się, swarka, swarnia, swarliwy; prasłowiańskie; tak samo u wszystkich Słowian (oprócz Serbów); stąd nazwa głównego bożka, Swarozyca; zdrobniałe to z Swaróg, co urobione przyrostkiem -og (jakpirog, twaróg, rarog), nazwa ‘ognia-kłótnika’ w kulcie, bo Ruś jeszcze w 12.—14. wieku wzywając ogień, Swarozyczem go zwała; u nas tylko w nazwach miejscowych: Swarozyno, Swaryszew, Swarzędz. Prasłowo; zestawiają z na...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Brückner, Aleksander 1989. Słownik etymologiczny języka polskiego, wyd. 5, Warszawa : Wiedza Powszechna
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.