oddalny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) powstoł Okruta.z wyra o świcie jak zwykle i boso bez rosiste młaki sed i wikle do boru, co za rzeką prądzistą, syroką cyrnił sie pomrocliwie daleko, wysoko — — akurat mioł wejś w wodę — patrzy — stoi dziecko i prosi go: „przenieś mie — tamoj niedalecko —” — „no, dobre — dyk ta nieroz niós tromy hań z lasu, to i ciebie udzwignem — nie zbiere mi casu — ” tak sie śmioł — ze to dziecko lekse niz trom przecie (— no, lekse jest — to prowda — ale jakie dziecie —) — dzwignon se ta śmiejący to dziecko na ramie, kosyki dwa przewiązoł — przystanył na tamie (portki podgjon juz w chałpie —) —no i wsed do rzeki — niewiedno — skąd — co — i jak — ten brzyg niedaleki wydoł mu sie okropnie oddalny — zarazem dziiecko poczyno ciążyć trzycentnarnym głazem — — przygjon sie i rozkraczył — nabrzmiały mu żyły, a ze strachu kołtuny wroz sie najeżyły — — rajuści — cos tes to je a dziecko sie śmieje i pado: „cięskie sprawy: wiary i nadzieje, a juz nocięsso miłoś — lec kto roz jom niesie,...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Zegadłowicz, Emil 1957. Wiersze wybrane, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.