neorenesansowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Nieliczne prace informujące o dziejach teorii architektury XIX-wiecznej w Polsce zgodnie stwierdzają, iż był to okres stopniowego rozpowszechniania się eklektyzmu, który z końcem stulecia przywiódł naszą architekturę do upadku. Obok „gotycyzmu” i „romanizmu” pojawiły się wówczas orientacje neorenesansowe; głównym zaś nurtem artystycznym nadal był klasycyzm kontynuujący tradycję XVIII-wieczną. Prądy przychodziły do nas z zagranicy, głównie z Francji i Niemiec. Wystarczy wymienić nazwiska Violet-le-Duca i Vaudoyera, albo też Schinkla i później Sempera...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Czeżowski, Tadeusz (red.) 1960. Charisteria. Rozprawy filozoficzne złożone w darze Władysławowi Tatarkiewiczowi w siedemdziesiątą rocznicę urodzin, War­szawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.