nazębnie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Namówiłem pana Constanescu, bo tak się nazywał ów dentysta, Rumun z pochodzenia, do popisania się swymi umiejętnościami w naszej redakcji. I u nas ludzie mieli chore zęby, ale odczuwali paniczny lęk przed bormaszyną i szczypcami. Gość nie dał się długo prosić. Niebawem mieliśmy okazję naocznie i „nazębnie” przekonać się o jego talencie i technice pracy. Pierwszy na ochotnika poszedł Edmund Bartoszek, po nim Jan Sandmer i inni...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Ochocki, Adam 1980. Reporter przed konfesjonałem czyli jak się przed wojną robiło gazetę, Łódź : Wyd. Łódzkie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przysłówek

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.