narwanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Ale skąd to narwanie, to rozrzucenie? Nie sprzeciwiał się jej zaręczynom z Połoczkiewiczem, bo uważał to za dobrą klapę bezpieczeństwa dla rozhukanego temperamentu Sylwji, a podobnie jak i ona nie sądził, aby z tych zaręczyn miało być małżeństwo. Chyba gdyby Potoczkiewiczowi udało się jakoś...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Krzywicka, Irena 1930. Pierwsza krew. Powieść, Warszawa : Księgarnia F. Hoesicka
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.