namiłować się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) widział. Tak że będąc w takowej, jaka na świecie być może, płomienistej miłości całe dwie lecie, strzymała sie jednak od tego, iż żadnym znakiem chęci onej wielkiej dobremu panu nie pokazała, chyba jeśli co takiego było, czego pokryć nie mogła; ale ani rozmowy z nim żadnej mieć nie chciała, ani od niego przyjmować listów, ani darów, chocia nie był ten dzień jeden, kiedy by tego w dom do niej nie noszono. Na koniec jako tego pragnęła, to ja wiem dobrze, bo czasem kiedy której jego rzeczy skrycie dostać mogła, nie umiała sie jej namiłować do woli”77...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Michałowska, Teresa 1970. Między poezją a wymową. Konwencje i tradycje staropolskiej prozy nowelistycznej, Wrocław ; Warszawa ; Kraków : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.