naczelnictwo

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Utrzymuje go w ciągłej gorączce, odbiera mu samodzielność, wzbudza nadzieje, których dotrzymać nie może, których sama często nie posiada. Mając sposobność mówienia i pisania wtedy, gdy kraj milczeć musi, niesłusznie przywłaszcza sobie wyższość i naczelnictwo nad nim. Ztąd to powiedziano, że pierwszą cechą każdej emigracyi jest zarozumiałość. Z czasem traci ona znajomość kraju. Nowe pokolenia wzrosły, nowe potrzeby powstały, a ona zawsze sądzi według stanu i chwili, w której ojczyznę opuściła, a co gorzćj, według bieżących opinii i teoryi za granicą...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Koźmian, Stanisław Egbert 1872. Pisma wierszem i prozą. T. 2, Poznań : Księgarnia J. K. Żupańskiego
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.