mianownik-podmiot

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Natomiast w Małopolsce wyraźna jest skłonność do poszerzania samogłoski y ku e: psy, ryba, gribe, te ‘ty’ (gdy jest wołaczem, nie zaś mianownikiem-podmiotem: te! chodź no tu!), xeba; pod Sochaczewem: rżysko, sprychy, zetńisko...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Urbańczyk, Stanisław 1962. Zarys dialektologii polskiej, wyd. 2 zmien. i rozszerz., Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.