mariampolski

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Szmidt i Tadeusz Zaborowski. Naturalnie, istniał bufet, bodaj prowadzony na rachunek klubu: herbata rywalizująca z cenami dobroczynności, więc po jakiejś kopiejce, kawa w różnych postaciach, czarna i mleczna, ciastka i kanapki, ale żadnych alkoholów ku zmartwieniu mariampolczyków, tego osobliwego klanu w uniwersytecie, odróżniającego się olbrzymimi kapeluszami, długimi butami, koszulami bez kołnierzyka, nie zawsze pierwszej czystości, a dla szyku mariampolskiego — z ukrytą gdzieś w kieszeni butelczyną gorzałki. Wszyscy chłop w chłopa silni i wszycy czerwoni czerwienią najjaskrawszą — „chłopskie studenty“! Szachy, domino i wszystkie czasopisma, jakie istniały w Warszawie — gwarnie więc było i przyjemnie. Niewielka odległość od uniwersytetu sprawiała, że zawsze...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Krzywicki, Ludwik 1947. Wspomnienia. T. 1. 1859-1885, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.