lingwistyczno-gramatyczny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Czytelnicy Parnickiego są albo specjalistami, piszącymi o nim prace doktorskie, albo członkami wtajemniczonego kręgu hobbystów, przypominającego masonerię. Żeby się tam dostać, trzeba lat terminatorstwa! Szkic niniejszy stawia sobie cele minimalne: wypunktowanie „o co chodzi” — według mego rozumienia — w całości dzieła, nakreślenie schematu orientacyjnego tego „mirabilium lingwistyczno-gramatycznego”, jak utwory swe określa sam autor, oraz poczynienie uwag na temat ewolucji koncepcji dzieła. Ten ostatni punkt jedynie zbliża szkic niniejszy do tego, co Parnicki uważa za krytykę („Opowiadać genezę dzieła sztuki pisarskiej jest to obowiązek krytyka literackiego, a co najmniej już niepodlegające żadnym zastrzeżeniom prawo” — „Muza”, str. 422); reszta jest tylko próbą uporządkowania własnych...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kultura - Kultura (Paryż)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.