laryngalny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wiastki indoeuropejskie, jak to z całą pewnością ustalono, nie mogą np. w ogóle zaczynać się i kończyć spółgłoskami dźwięcznymi, zwartymi, z których przynajmniej jedna jest nieprzydechowa; nie ma z reguły pierwiastków, w których spółgłoska zwarta dźwięczna na początku albo na końcu pierwiastka dopuszczałaby spółgłoskę bezdźwięczną zwartą jako końcową albo rozpoczynającą pierwiastek (wyjątek może stanowić jedynie pierwiastek z początkową grupą 5 + zwarta bezdźwięczna); w skład kończącego sylabę połączenia głosek wchodzą sonant i spółgłoska w ścisłym znaczeniu słowa: zwarta, 5 lub dawna laryngalna; pierwiastki jednosylabowe nie kończą się ani na e, ani na o, ani na zero dźwięku itd...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Zagadnienia 1954. Zagadnienia językoznawstwa w świetle prac Józefa Stalina, tłum. W. Cienkowski et al., Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.