kłopocik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) pilnował ich dyskretnie, czuwając nad chłopcami z daleka. Cieszył się, że nie rosną z nich niezguły, jak to czasem z dziećmi wybitnych ludzi bywa, a za takiego przecież się uważał, starał się, by poznali życie. Nie musieli przebijać się od młodości jak on, pozbawieni byli wszelkich kłopotów i kłopocików materialnych, wymagał jednego, by się uczyli — muzyka, tak, jak najbardziej, języki i owszem, zawsze się przydadzą. Od pewnego czasu żył w niepokoju, do czego przyznawał się jedynie przed samym sobą, bo wiedział, że siebie się nie oszuka, martwił się, iż tętno jego wysiłków literackich wyraźnie spadło. Trzydzieści lat, jak pisze,...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Bartelski, Lesław M. 1975. Krwawe skrzydła. Powieść. T. 1-2, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.