kwękać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) — Tak, my to rozumieli, panie! Ech, dawno, dawno za mocą my tęsknili, poniewierane po konsulatach wszelakich. A choć to i republika się zrobiła, panie, nie czuli my za sobą siły nieprzepartej, nie! Miętkość stała za nami i zgniłkość. Nie mieli my żądności do szerokiego ży- < cia, kwękający między narodami obcemi...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Ostrowski, Jerzy 1925a. Sztandar na maszcie. Powieść, Warszawa etc. : Gebethner i Wolff
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
imiesłówliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.