księżyc-lustro

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Tompi nie lubił kosmicznego nieba. Porównywał je w myśli do wielkiej kopuły, w której ktoś tu i ówdzie wywiercił mniejsze i większe otwory, by trochę dziennego światła mogło przedostać się do środka. Pozostawało jeszcze Słońce — wielki ruchomy lampion, zawieszony gdzieś poniżej pod kopułą, i Księżyc-lustro, odbijający jego promienie. Kiedyś, chyba jeszcze na uniwersytecie, gdy sam był studentem, słyszał, że jakiś astronom z wczesnej starożytności tak właśnie wyobrażał sobie świat. Ten astronom nie wiedział jeszcze nic o odległościach międzygwiezdnych, nie wyobrażał sobie ich bezmiaru... szczęśliwy człowiek...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Fiałkowski, Konrad 1963. Wróble Galaktyki. Opowiadania fantastyczno-naukowe, Warszawa : Wiedza Powszechna
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.