książę-utracjusz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) W Warszawie opowiadano o podobnych faktach raczej z nutką zawistnego podziwu niż z przyganą. Najprawdopodobniej właśnie Ponińskiego miał na myśli biskup Krasicki, chłoszczący ostrą satyrą współczesnych, do owego księcia-utracjusza pasuje bowiem jak ulał fragment jego wiersza: W takie go facjendy wprawił kunszt łotrowski, Że w rok poszły intraty, i sumy, i wioski...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Milewski, Stanisław 1996. W świecie występku i zbrodni. Z dziejów przestępczości i jej zwalczania, Warszawa : KiW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.