krasiwość

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Krasiwy «urodziwy, piękny» (od krasa): „w tym przekonaniu, żeś dziewczyna nie tylko krasiwa, ale i rozumna“ Z b. ch. I, 438; „Śniłeś mi się, mołojcze krasiwy“ ib. II, 55. K. K. przytacza z Jeża wyraz krasiwiec «piękny mężczyzna» (jako mało używany): „Krasiwiec ów nos m;aJ przebity, wargi krzywe i oczy kozie“ (użycie jest, jak widać, ironiczne), z Deotymy — krasiwość (z ostrzegawczymi wykrzyknikiem): „Misy, przyjemne dla oka krasiwością malunków“. Formę krasiwiec zestawia K. K...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Doroszewski, Witold 1949. Język Teodora Tomasza Jeża (Zygmunta Miłkowskiego). Studium z dziejów języka polskiego XIX wieku, Warszawa : TNW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.