kpiarz-publicysta

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) poprostu trzy głowy o dziwnie zaziemskiej, anielskiej, bezpłciowej piękności, wzajemnie ku sobie po-( chylone i tworzące linję o tak nieporównanej melo-i dji, jak wierzchni kontur pełnej, łagodnej fali morskiej. Z zachwytu nad tą wizją piękna, godną »Raju« Dantego, wyrwał mnie głos jednego z towarzyszy,znanego kpiarza-publicysty z kolonji polskiej w Moskwie, który zwrócił mą uwagę na wiszący w kącie kaplicy wielki obraz Sądu Ostatecznego. Płótno z połowy XIX wieku, nader surowej roboty, dalekie oczywiście było swrem natchnieniem od »Sądu Ostatecznego« Michała Anioła. I oto w prawym dolnym...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Dyboski, Roman 1922. Siedem lat w Rosji i na Syberji (1915-1921). Przygody i wrażenia, Warszawa etc. : Nakł. Gebethnera i Wolffa
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.