koślak

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) okno patrzące w północ, w zmierzch krwawy, w świt blady, poskróś, popod i ponad te beskidzkie sady — to okno wartownicze, niczyje i moje, czyste, wonne i śpiewne, jak wiośniane zdroje, jak wiośniane kwitnienie nad drogą daleką, zapłodnione pszczołami, pachnące pasieką — — grusze w podłuż się wężą jak wspomniany zapach — w snach schodzą się do izby na kogucich łapach — nie mój sad i nie moje rumiane owoce — lecz moje świty wszelkie i moje północe — — u mnie oset w kamieńcu, dwa mendle pokrzywy, jeden jest gaj jabłeczny, lecz stary i krzywy, nie rodzi i nie rośnie, ino się stuleci i marzy o tej wiośnie, w której się zakwieci — — marz sobie ile wlezie — toć rzekę z pewnika, nie potrza mi, mój bracie, pana sadownika, i tak z ciebie, dziadygo, nic zbierał nie będę — ino się śniegiem bielisz pod śniącą kolędę, ino skrzy w twych koślakach, jak gwieździsta tęcza, zasadzka na biedronki, wiotka nić pajęcza, ino się u twej wierchli zorzy i diamenci rosa nie spita słońcem w rozwidleniu pręci — — ano nic — niechże będzie — wszystko to jest jedno — co się pożytkiem stanie, i tak to niewiedno —...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Zegadłowicz, Emil 1957. Wiersze wybrane, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.