kontentny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Beatrycza i Scypion usiedli z daleka, chąc opowiedzieć sobie, jakie ich podczas rozłąki spotkały przypadki, rozmowę ich jednak przerwała Serafina, która dowiedziawszy się o nadzwyczajnym zdarzeniu wezwała pogodzonych małżonków i w takie ozwała się słowa: — Drogie dzieci, wielce jestem kontentna, że w tym dniu wesela mogę i wam powinszować jedności. Przyjacielu Scypionie, oddaję ci żonę twoją zapewniając, że cnocie jej nic przyganić nie można. Żyjcie tutaj 257...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Lesage, Alain René 1975. Przypadki Idziego Blasa. [T.] 1-2, przeł. J. Rogoziński, Warszawa : LSW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.