konsytuacyjny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) 13 Próbą odpowiedzi na to pytanie podejmuje M. Rudnicki w pracy O pochodzeniu polskiego języka państwowego (i literackiego) i odchyleniach w zakresie spółgłosek przedniojęzykowych (tzw. mazurowanie, kaszubienie, szadzenie, siadzenie, cekanie), Sprawozd. Poznańskiego Tow. Przyjaciół Nauk za I i II kwartał 1949 r. Dla autora język literacki to język powszechnie zrozumiały, tj. „pozbawiony specyficznych cech gwarowych, pozbawiony elementów emocjonalnych, szczególnie konsytuacyjnych, wyzbyty wreszcie z tego wszystkiego, co jest właściwe tylko ciasnym kołom albo poszczególnym jednostkom”. Jego cechę zewnętrzną stanowi wprawdzie utrwalenie na piśmie, ale nie jest ona konieczna i wolno mówić o przedpiśmiennym języku literackim. Powszechnie zrozumiały język polski, czyli w rozumieniu autora literacki,...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Klemensiewicz, Zenon 1961. W kręgu języka literackiego i artystycznego, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.