konstrukcyjno-akcentowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) przechodzą w tej samej postaci w mowę zależną. Są one przenoszone z formy mowy do jej treści i dopiero w tej postaci wprowadzane w konstrukcję zależną albo nawet przesuwane do zdania głównego jako komentujące określenie wprowadzającego mowę czasownika”. I dalej: „Rozumie się samo przez się, że także każde konstrukcyjne i konstrukcyjno-akcentowe wyrażenie zamiarów mówiącego z mowy niezależnej nie może bezpośrednio w tej postaci przejść w mowę zależną. Dlatego konstrukcyjne i akcentowe właściwości zdań pytających, wykrzyknikowych i rozkazujących nie zachowują się w mowie zależnej, zaznaczają się tylko w jej treści”11...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Dobrzyńska, Teresa (red.) 1990. Tekst w kontekście. Zbiór studiów, Wrocław ; Warszawa ; Kraków : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.