koneserka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Moja narzeczona, już tak śmiem ją nazywać, bo już po harapie, czyli po zrękowinach, płoni się i skromnie souszcza (oczęta, a mnie jakoś ciepło czyni się koło serca. Jejmość Szawulowska w głos dowodzi, iż z nas para niepomiernie dobrana. a z iejmości Szawulowskiej koneserka mariaży na cały Nowy Świat i całe Krakowskie Przedmieście. Oznajmiłem o naszych zrękowinach i przyszłvm szlubie i wszyscy przytomni pośpieszyli z gratulacjami. Ściskano nam jeszcze dłonie, gdy wtem, o siurpryzo, coś tajemniczo zaszurało w gabinecie księdza ministra. Czyżby omen z zaświatów?...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Muszyńska-Hoffmannowa, Hanna 1968. Pucharek ze srebra, Warszawa : Pax
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.