konceptystyczno-barokowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) cenia. Uważam, co więcej, iż rzekomy główny teoretyczny wyróżnik polskiej doktryny klasycystycznej, a mianowicie moralny cel wszelkich dzieł literackich (a więc ich użyteczność społeczna), był przyjęty przez wszystkich teoretyków i stosowany przez większość praktyków polskiego Oświecenia nie dlatego, że mieścił się w doktrynie literackiej klasycyzmu, ale przede wszystkim dlatego, że domagała się tego aktualna polska rzeczywistość społeczna i polityczna: najpierw rzeczywistość Polski przeprowadzającej wielkie reformy, a potem rzeczywistość Polski zagrożonej upadkiem. To było również powodem, iż ów specyficzny utylitaryzm towarzyszył zarówno utworom klasycystycznym, jak i konceptystyczno-barokowym i zarówno sentymentalnym, jak i rokokowym, wszystkie te poetyki bowiem ulegały w Polsce swoistym deformacjom, dostosowywanym do potrzeb narodu walczącego o swoje istnienie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
RLit - Rocznik Literacki (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.