kolebanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) idący ku rodzonej polskiej ziemi. Och, drogo, drogo ku wolności człowieka. Więzienna cela na Daniłowiczowskiej, wzgórza, winnice, płonące hiszpańskie wsie, kolczasty drut obozu we Francji, podmuch gorących ust afrykańskiej pustyni, kolebanie statku, który niesie do ziemi marzeń, ziemi sinów, ziemi miłości, do niewidzianej nigdy, znanej aż do dna serca radzieckiej ziemi. I teraz. — Jest że to w ogniach, dymie i huku Madryt? Jest że to w płomieniach, w wybuchach bomb Warszawa? Nie, to Kijów, to Kijów. Amunicja, prędzej amunicja! Trzeba płacić dług zemsty...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wasilewska, Wanda 1956. Pisma zebrane. T. 4. Rzeki płoną, Warszawa : Wyd. MON
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.