kasztelanić

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) kogo i czego posłuchać. Zachodził tu, póki i on nie pomarł, stary hrabia, młody już nie, zaglądała za to hrabina, niby że pieczenia chlebów chce dopatrzeć i zamorskich korzeni, którymi sama tylko szafarzyła, do miodownika przydać, a tak naprawdę, żeby z gadania bardziej niewyparzonego, niż mogło się zdarzyć przy zamkowym biesiadnym stole, coś tam ciekawym uchem ułowić. Kasztelaniła jednak w rzeczy samej zawsze i tylko moja matka, każdej chwili gotowa od pieca się odwrócić, koszuli bardziej jeszcze podciągnąć, w bok się albo na łopacie wesprzeć i dopiero należytą dać odprawę przygadywankom, które nieodmiennie ku niej, a już z pewnością ku jej zgrabnym łydkom i krągłym kolanom, jeśli nie dalej, się kierowały...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Porębski, Mieczysław 1989. Z. po-wieść, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.