kanonijer

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Lecz skoro cicha, drzemiąca harmata, Nagle się zbudzi rozkazem wyzwana, Jak tarantula, gdy jej kto w nos dmuchnie, Wnet ściągnie nogi, podchyla kolana, I nim się nadmie, nim jady wybuchnie, Zrazu przednimi kanonijerami Około pyska długo, szybko wije, Jak mucha, co się w arszeniku splami, Siadłszy swój czarny pyszczek długo myje, Potem dwie przednie nogi w tył wywróci, Tylnymi kręci, potem kiwa zadem, Nareszcie wszystkie nogi w bok rozrzuci — Chwilę spoczywa, w końcu buchnie jadem...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Górski, Konrad 1971. Z historii i teorii literatury. Seria trzecia, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.