jogin

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) uświetniał Rzym, a czasem i cesarzy. Wolno wszelako zaznaczyć, że szczegółowo uzasadniona i konsekwentnie przeprowadzona oryginalna teza uczonego polskiego wydaje się nadal nęcąca, i wyrazić żal, że się uczeni indyjscy — o ile mi wiadomo — o niej nie wypowiedzieli dotychczas (rozprawa ogłoszona w czasie pierwszej wojny światowej nie mogła do nich dotrzeć, a potem najwidoczniej przysłoniły ją publikacje nowsze) Dojrzałość autora tej drugiej epopei widać też w tym, że się wyraźnie skłania ku systemowi filozoficznemu zwanemu joga i wyznaje przede wszystkim Siwę jako jogina, tj. praktykującego jogę, par excellence, chociaż cześć oddaje też Wisznu, wcielonemu w opiewanego przez poetę Ramę. Już sam sposób ujęcia, bardziej filozoficzny i zarazem głębiej religijny niż w Kumarasambhawie, świadczy o większej dojrzałości autora. W tym związku warto wspomnieć...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kalidasa 1957. Siakuntala, przeł. S. Schayer, Wrocław : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.