ironiczno-tragiczny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) 1974). Nowa 1., uwrażliwiona gł. na problematykę funkcjonowania jednostki w społeczeństwie, rolę swą widziała w demaskowaniu i obnażaniu fałszywych mechanizmów świadomości społ., których odbiciem jest język. Nieobce jej też było ekspresjonizujące, ironiczno-tragiczne wykorzystywanie motywów okrucieństwa i trywialności, w wymiarze somatycznym i społecznym. Formacja ta dominowała w obrazie 1. lat siedemdziesiątych (E. Lipska, R. Wojaczek, S. Barańczak, Kornhauser, K. Karasek, R. Krynicki)...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Krzyżanowski, Julian, Hernas, Czesław (red.) 1984. Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny. T. 1, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.