historyczno-poetycki

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Nie do takiego kontredansa zamierzał Saint-Martin przygrywać. Bo też dzieje jego recepcji w romantycznej Francji są mocno dwuznaczne i paradoksalne. Jeśli otoczył on nimbem proroctwa głowę poety, to dlatego, że w jego rozumieniu tylko prorok miał prawo nazywać się poetą. Tak należy rozumieć jego sławną maksymę, że nie należałoby pisać wierszy, jak tylko po zrobieniu cudów. Tylko taumaturg miał prawo być poetą. I dlatego to w jego rozważaniach historyczno-poetyckich jedynie prorocy biblijni, jeśli nie liczyć mitycznych poetów czasów pierwotnych, w pełni zasługiwali na miano poety. W jego rozumieniu poezja miała służyć uczuciom religijnym i tylko tym uczuciom. A tymczasem poeci romantyczni wyzyskali...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Weintraub, Wiktor 1998. Poeta i prorok. Rzecz o profetyzmie Mickiewicza, Warszawa : Biblioteka Narodowa
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.