gwarowość

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Gwara zaś to już coś znacznie dalszego od literackiego języka, coś o wiele bardziej wyodrębnionego i zamkniętego niż langage populaire, o którym tu była mowa. Jakże tłumaczyć gwarę? — Sarnecki, jakeśmy widzieli, oddaje ją za pomocą wzorowo poprawnej ogólnej polszczyzny, usuwając w ten sposób cały efekt gwarowości. — Odmienną drogę obrał Kowalski: przekłada on gwarę francuską na gwarę polską. Posługuje się więc słownikiem i formami, które uważa za ludowe („wa”, „cuk, cuk”, „wej”, „dytki”, „furkać”, „widzita”, „załózwa się”), semazjologią ludową („bez wodę”), wprowadza nawet mazurzenie („widzis”, „kaducny”, „zacynam”) i inne cechy fonetyczne gwarowe („wzion”, „wzięni”, „sypięm”, „narobini”) ; że w połączeniu tych cech nie ma konsekwencji — to inna sprawa: konsekwencja była w każdym razie w zamiarach Kowalskiego13. — Boy obiera drogę pośrednią: nie posuwa się do...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Borowy, Wacław 1952. Studia i rozprawy. T. 1-2, Wrocław : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.