gromienie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) i w oburzenie. Taka natura może być i szlachetną i pociągającą, taka wymowa może być porywającą; ale nie można zaprzeczyć, że i dusza i inteligeneya są niższe, w porównaniu z równowagą i spokojem Skargi, w porównaniu z tą obfitością i głębokością argumentów, jakimi tamten ściga herezyę. Skarga ze swoim poglądem na świat i ze swoim sposobem karcenia i gromienia, wygląda jak mędrzec, który sam doszedł do wszystkich rezultatów swojej myśli, i który przez tę wielką wewnętrzną pracę przełamał i sam siebie, dojrzał w niej, zachował cał? żywość swoich uczuć i całą siłę swoich przekonań, ale się wyzwolił z wszelkiej namiętności...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tarnowski, Stanisław 1903. Historya literatury polskiej. T. 1-3, wyd. drugie, przejrz. i dopełn., Warszawa : Słowo
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.