furkotać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) się i, rozruszony, sam zaczyna myśleć. To już jest wyraźny triumf autora, podbój, jakiego dokonać może tylko talent, który potrafi równie lekko wyrzucać ze swego kołczana furkoczące strzały ostrego dowcipu, jak przenosić ciężkie bryły rozumowań filozoficznych i budować z nich tamy przeciw prądom, które radby powstrzymać...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Dębicki, Zdzisław 1928. Portrety. Serja II, Warszawa etc. : Gebethner i Wolff
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
imiesłówliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.