enhipostaza

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Przejmując od Arystotelesa jego kategorie substancji, przypadłości, jednostki, natury nadaje im odmienny, stosowalny do nauk chrześcijańskich sens. Substancję określa jako to, co posiada istnienie przez się, przeciwstawiając ją przypadłości posiadającej istnienie w czymś — w substancji. Substancję określa inaczej mianem enhipostazy, zaś przypadłość — ahipostazy...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kuksewicz, Zdzisław 1986. Zarys filozofii średniowiecznej. Filozofia bizantyjska, krajów zakaukaskich, słowiańska, arabska i żydowska, wyd. 2, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.