dziecko-snob

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) To wspomnienie warszawskiej zimy uprzytomniło mi że dysponuję jeszcze jednym źródłem nieocenionym znawstwa Warszawy. A tym była literatura dziecinnego pokoju. W tych opowiadaniach na użytek niedorosłych było i swojsko i egzotycznie i niebywale. W jednym było swojsko o warszawskich Józkach, Jaśkach i Frankach i Jośkach, Mośkach i Srulach tamtejszych ulic, w innym o niedorosłych dzieciach-snobach, które wystrojone, chłopcy w sztywnych wykładanych krochmalonych kołnierzach a dziewczęta z kokardami na rozczesanych włosach zjeżdżają się na zamknięcie i popis co tylko ukończonego „kompletu” tańca...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kultura - Kultura (Paryż)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.